Η Θεοτόκος, η Πόλη και η Ρωμιοσύνη

 

"Παράδοξον το σύζευγμα και ανικήτως ακατάλυτη η σύζευξη ιστορίας και χάριτος, ουρανού και γης, προαπελθόντων, όντων και επιγενομένων σε μία «σπιθαμή γης» και εν τέλει οντολογικής (υπαρξιακής) Θείας Οικονομίας ανάμεσα στην Θεόνυμφη Θεοτόκο και την Θεοτοκούπολη Κωνσταντινούπολη, η οποία συνδεδεμένη αστασιάστως και αμεταθέτως «εφάπαξ» με τον θεομητορικό ομφάλιο λώρο ζωογονείται και υπερβαίνει τα ασφυκτικά εγκόσμια δεσμά στο επέκεινα του κτιστού χωροχρόνου «έως τερμάτων αιώνος».

Κατέρχεται «Άγγελος Πρωτοστάτης ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε» και στο Θεομητορικό Πανάγιο πρόσωπο αυτής χαιρετίζει το μαρτυρικό πρόσωπο της πολίτικης Ρωμηοσύνης και εν αυτώ το τυραννισμένο πρόσωπο απάσης της ανθρωπότητος.

Ο Γέρων και εμφιλόσοφος αοίδιμος Μητροπολίτης και του φαναρίου ιεροφάντης μυσταγωγός Πέργης Ευάγγελος υπομνηματίζει το μυστήριο τούτο του απερινοήτου αυτού συζεύγματος ανάμεσα στα «Χαίρε» του Αρχαγγέλου και σε εκείνα τα «Χαίρε» της φαναριώτικης μυστικής ιεροπρεπούς βιοτής και της κεχαριτωμένης πολίτικης Ρωμηοσύνης , γράφων τα κάτωθι θεσπέσια : «Χαιρετισμών ημέρα στη Βλαχερνήτισσα. Σκέψη και βήματα πολιτών που δεν ξεχνούν. Κυρίως όταν σημάνει η ώρα. Μία ώρα από εαρινή πνοή. Μοσχοβολημένη από θύμησες … Μία Παναγία Πολίτισσα που μας κυττάζει, που μας ακινητοποιεί. Πώς να μην την θωπεύσει ο σεβασμός μας, να μην την ακροάται η λαχτάρα μας; Με ευαγγελισμούς μας ξυπνάει . Με θαύματα στολίζει το βίο μας. Πού να χωρέσουν στη γλώσσα μας τα επωνύμιά της . Πώς να προφθάσουν τους Οίκους, τα Κοντάκια, τα Εφύμνιά της; Χαίρε Μήτερ Ανύμφευτε.

 

Ιερομοναχου Ευθυμιου Τρικαμηνα

Πρό ἡμερῶν ἔφτασε στά χέρια μου τό ἐπίσημο φυλλάδιο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» μέ ἡμερομηνία 31-10-13. Ἡ καθυστέρησίς του ὀφείλεται εἰς τό ὅτι ἄν καί μηνιαῖα τά φυλλάδια τά στέλνουν στούς παραλῆπτες ὅλα μαζί ἀνά ἑξάμηνο, προφανῶς γιά οἰκονομικούς καί πρακτικούς λόγους.

Εἰς αὐτό τό φυλλάδιο, τό ὁποῖο φέρει τόν ὑπότιτλον «δελτίον εἰδήσεων», ἀναγράφεται ἡ εἴδησις ὅτι εἰς τό Ὀρθόδοξο κέντρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης τήν 17η  καί 18η  Ὀκτωβρίου 2013, ἔγινε ἕνα συνέδριο μέ συνεργασία Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί Ὀρθοδόξων μέ θέμα: «Ἡ Β΄ Βατικανή Σύνοδος καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία».

Εἰς αὐτό τό συνέδριο μίλησαν Παπικοί, Πρoτεστάντες καί Ὀρθόδοξοι καί ἐξῆραν τήν Β΄ Βατικανή Σύνοδο γιά τά ἀνοίγματα πού ἔκανε πρός τίς ἄλλες Ἐκκλησίες καί γιά τίς ριζικές ἀλλαγές στήν μέχρι τότε νοοτροπία τῶν Παπικῶν.

Θά ἐθεωροῦσα ἀνάξια κάθε ἀναφορά εἰς αὐτό τό συνέδριο, ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι τέτοια γίνονται πλέον πολλά καί δέν μᾶς προξενοῦν ἐντύπωσι, ἐπειδή ἔχουμε ὅλοι μας ἐθιστῆ, κατά τόν μέγα Φώτιο, σάν μέ ναρκωτικό στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἐπειδή ἐπιλέξαμε τήν εὔκολη ὁδό τοῦ συμβιβασμοῦ καί τοῦ βολέματος καί ὄχι τῆς ὁμολογίας καί τοῦ διωγμοῦ.

 Θεώρησα ὅμως ἀναγκαῖο νά ἐνημερώσω τούς ἀδελφούς μου γιά τό θέμα τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων ὑπό τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα τό 1965, διότι νομίζω ὅτι τίς διαστάσεις αὐτῆς τῆς πράξεως τοῦ Ἀθηναγόρα καί τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου μέ τήν συμφωνία τῶν ὑπολοίπων, τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, δέν τίς ἔχουμε κατανοήσει καί λίγο-λίγο τώρα οἱ Οἰκουμενιστές τίς ἀποκαλύπτουν.

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟ.

ο κ.Φιλοθεος ενδεδυμενος ως ...βυζαντινος αυτοκρατωρ, ευλογει τους πιστους που δεν τους ρωτησε ποτε αν τον θελουν για επισκοπο τους.
 

Οι διαμαρτυρίες χριστιανών της Θεσσαλονίκης προς τον οικείο Μητροπολίτη για τις χορωδιακές συναυλίες εντός των ιερών ναών κατά την λεγόμενη «Λατρευτική εβδομάδα» μας έδωσε την αφορμή να συνοψίσουμε ορισμένα λεχθέντα και πραχθέντα του συγκεκριμένου επισκόπου.  

Αξιοσημείωτο για το θέμα της λατρευτικής εβδομάδος είναι το δημοσιευμένο άρθρο με τίτλο «Αναβίωση λατρευτικής εβδομάδας… για τα αργύρια της προδοσίας» στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://katanixi.gr/anaviosi-latreytikis-evdomadas-gia-ta-argyria-tis-prodosias/

1. Πριν απο δυο μηνες ειδαμε στο διαδικτυο νσ κανουν εκκλησι τα Επωνυμα χριστιανικα σωματεια της Θεσσαλονικης να αποτρεψει ο ...παναγιωτατος τα διαφημιζομενα για πρωτη φορα στη Θεσσαλονικη ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ. 

Ναι,παρακαλω, Καρναβαλια στη Θεσαλονικη για πρωτη φορα στην ιστορια. 

Ομως ο ...εκλεκτος τους ....μητροπολιτης προκλητικα εκωφευσε και ουτε καν τους αξιωσε καποιας απαντησης. Δεν καταλαβαν οι χριστιανοι οτι τους ηρθε ενας σκληρος Συστημικος δεσποτης που δεν μπορει να δυσαρεστησει τους κρατουντες και εξεχοντες;

Θα το καταλαβουν ομως πολυ συντομα τι ....φρουτο τους εστειλε ο Καταχθονιος Ιερωνυμος στη Θεσσαλονικη. 

2.Σε μια εκδήλωση με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη: οι θεολογικές και γεωπολιτικές συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία», ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, τότε Επίσκοπος Ωρεών, ανέλυσε κρίσιμες πτυχές του ζητήματος του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Κατά την ομιλία του, αναφέρθηκε στην ιστορική πορεία και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε το ζήτημα της αυτοκεφαλίας. Συγκεκριμένα, ο Μητροπολίτης Φιλόθεος τόνισε ότι οι πρώτες κινήσεις για την απόκτηση αυτοκεφαλίας από την Ουκρανία έγιναν στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ το 1942 πραγματοποιήθηκαν κανονικές χειροτονίες από την Εκκλησία της Πολωνίας. Όταν το σοβιετικό καθεστώς εξόρισε τους Ουκρανούς επισκόπους στη Δύση, υπήρχε στις Η.Π.Α. η Ουκρανική Εκκλησία σε απευθείας κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

 Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση. https://www.orthodoxtimes.gr/mitropolitis-thessalonikis-i-chorigisi-aftokefalias-tis-oukranias-epelyse-ena-chronio-provlima-vinteo/

3.Μετά την ενθρόνισή του η πρώτη επίσημη επίσκεψη του ήταν στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Εκεί τίμησε τους οικουμενιστές Ακαδημαϊκούς, οι οποίοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν κυριαρχήσει στη Σχολή. Τίμησε με την επίσκεψη τους αποδομητές της Ορθόδοξης διδασκαλίας, εμπνευστές του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών, εμψυχωτές μιαρών Συμπροσευχών με αιρετικούς και εραστές της Οικουμενικής Κίνησης και του Π.Σ.Ε.

Στη σύντομη ομιλία του, μεταξύ άλλων, είπε τα ακόλουθα:

“Πόση σημασία έχει η θεολογία να έχει σχέση με τη ζωή. Θυμάμαι τη φράση του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του μεγάλου αυτού Αγίου της Θεσσαλονίκης του Συμπολιούχου της πόλης μας την οποία νομίζω πως ο καθηγητής ο Νϊκος ο Ματσούκας στο βιβλίο του την έχει εκεί στην Αρχή στις πρώτες σελίδες: “Περι δογμάτων και πραγμάτων τον αγώνα ποιούμαι”. Τα δόγματα έχουν να κάνουν με τα πράγματα, η πίστη μας έχει να κάνει με τη ζωή μας. Δεν θα μπορούσε η πίστη της Εκκλησίας και η πίστη του Επισκόπου, του κάθε Επισκόπου να είναι διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων. Αυτή την ζωή την οποία βιώνει η Εκκλησιαστική κοινότητα σε όλους τους αιώνες αυτήν την ζωή την οποία καλούμαστε να μοιραστούμε ως μέλη του αυτού σώματος, της Εκκλησίας του Χριστού”.

Το απόσπασμα αυτό είναι ασαφές. Το βίωμα της Εκκλησίας είναι το των Αγίων, όχι ημών των αμαρτωλών. Και δεν διαφέρει η πίστη από τα δόγματα, αλλά η θεολογική πίστη ταυτίζεται με τα δόγματα. Η δε πίστη ως εμπιστοσύνη στον Θεό κατευθύνεται από αυτά. Μόνον διά των Αγίων είναι η διαχρονική Πίστη της Εκκλησίας συμπαγής και άρρηκτη. Το πλήθος των Χριστιανών σπιλώνεται από πάθη και πλανάται.

4.Τον Μάρτιο του 2024 ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο, βουλευτή Λάρισας του κυβερνώντος κόμματος. Η συνάντηση έγινε στο πλαίσιο της ενημέρωσης σχετικά με τη διοργάνωση του διεθνούς συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί στην συμπρωτεύουσα στις 15-17 Μαΐου 2024 με θέμα «Η πολιτική ως χώρος έκφρασης των χριστιανικών αξιών στην καθημερινότητα» [https://www.orthodoxianewsagency.gr]

Ο πολιτικός βραχίονας της πανθρησκείας στην Ελλάδα ακούει στο όνομα ΔΣΟ και εργάζεται με τον υπεύθυνο αυτής της διακοινοβουλευτικής κίνησης Μάξιμο Χαρακόπουλο για την ένωση με αιρετικούς, και εν συνεχεία με αλλόθρησκους.

Δια στόματος Χαρακόπουλου πληροφορούμαστε τι μέλλει γενέσθαι. Έτσι σε συνέντευξη το 2021 όπου ερωτήθηκε σχετικά με τη συμμετοχή του σε διοργάνωση στο Ρίμινι της Ιταλίας που αφορά τον καθολικό κόσμο είπε ότι «με τους διοργανωτές συμφώνησαν με αφορμή το γεγονός ότι το 2025 θα έχουμε κοινό Πάσχα Ορθόδοξοι και Καθολικοί, αλλά και το ότι το 2025 συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της ενωμένης Χριστιανοσύνης, να πραγματοποιήσουμε σειρά κοινών εκδηλώσεων, ενθαρρύνοντας τον διαθρησκειακό διάλογο, την προσέγγιση Ορθόδοξων και Καθολικών, τη συμπόρευση σε μια σειρά από ζητήματα…» [https://www.real.gr]

“Δυστυχώς αν και αναμενόμενο, η μητρόπολη Θεσσαλονίκης αποδέχτηκε τη συνεργασία με την ΔΣΟ και μάλιστα δέχτηκε να γίνει συνδιοργανωτής με την Επιτροπή Καθολικών επισκόπων (COMECE) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης βάζει πλάτη για άλλη μία φορά σε οικουμενιστικές κινήσεις και πονηρές συνεργασίες με παπικούς για την ειρήνη και τη συνεργασία στην Ευρώπη και ευρύτερα…Αγνοεί ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος ότι η συνεργασία με αμετανόητους αιρετικούς οδηγεί στον γκρεμό και τον πνευματικό όλεθρο”;(katanixi.gr)

 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ Ή ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Περίληψη Κανονικο-δογματικής μελέτης .

Του

Κυριάκου Κυριαζόπουλου καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.

Η Ψευδο-Σύνοδος της Κρήτης εισήγαγε «συνοδικώς», δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα

(10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν, την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός,

Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός, είναι Νεο-γνωστικισμός ή Θρησκευτικός

Συγκρητισμός, και αναμειγνύει την Ορθοδοξία με αιρέσεις, με θρησκεύματα, με

φιλοσοφικά συστήματα, με τον Σατανισμό. Τον πολέμησαν σθεναρά οι Απόστολοι, όπως ο

Ιωάννης και ο Παύλος, και οι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, όπως ο Άγιος

Ειρηναίος, Επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) στο έργο του «Έλεγχος

και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως». Διότι ανατρέπει συνολικά την Ορθόδοξη πίστη,

μέσω της αντιπατερικής ή μεταπατερικής θεολογίας, η οποία αλλοιώνει τους θεολογικούς

όρους με δαιμονικές και ορθολογιστικές ερμηνείες τους.

Η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος» δεν είναι Ορθόδοξη

Σύνοδος, αλλά Ψευδο-Σύνοδος. Τούτο σημαίνει ότι δεν είναι έγκυρη, ούτε αυτοδικαίως

άκυρη, αλλά είναι ακυρώσιμη, ήτοι μπορεί να ακυρωθεί από μια όντως Ορθόδοξη

Πανορθόδοξη Σύνοδο, η οποία μπορεί ενδεχομένως να συγκληθεί στο μέλλον. Αυτή η

Ψευδο-Σύνοδος συγκλήθηκε ουσιαστικά από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δια

στόματος της κυρίας Ελισάβετ Προδρόμου, αξιωματούχου του ίδιου Υπουργείου και Ειδικής

Συμβούλου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο.

Οι λόγοι για τους οποίους η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος»

είναι Ψευδο-Σύνοδος είναι οι ακόλουθοι:

1 – Δεν καταδίκασε την Παναίρεση του Οικουμενισμού, αλλά την εισήγαγε «συνοδικώς»,

δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν.

2 – Στην Ψευδο-Σύνοδο δεν συμμετείχαν όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αλλά μόνον δέκα

(10), που εκπροσωπούν μόνο το ένα τρίτο (1/3) των Ορθοδόξων πιστών, ενώ τέσσερις (4)

Αυτοκέφαλες δεν συμμετείχαν που εκπροσωπούν τα δύο τρίτα (2/3) των Ορθοδόξων.

3 – Η Ψευδο-Σύνοδος συγκλήθηκε χωρίς έγκυρη απόφαση σύγκλησης, δηλ. κατά παράβαση

της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δεδομένου

ότι δεν υπογράφηκε από το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

4 – Λειτούργησε χωρίς έγκυρο κανονισμό, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της

ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δεδομένου ότι δεν υπογράφηκε

από το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

5 – Είχε, μη έγκυρα, στην ημερήσια διάταξή της ως θέματα το σχέδιο κειμένου «Το

μυστήριον του γάμου και τα κωλύματα αυτού», το οποίο δεν είχε υπογραφεί από τα

Πατριαρχεία Αντιοχείας και Γεωργίας στη Σύναξη των Προκαθημένων του Σαμπεζύ του

Ιανουαρίου 2016, όπως και τα λοιπά πέντε (5) σχέδια κειμένων τα οποία δεν είχαν

υπογραφεί από το Πατριαρχείο Αντιοχείας, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της

ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών.

 Μαύρα ρούχα μακρυά μαλλιά!

Το ιδιωτικό γυμνάσιο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Βριλησσίων παρουσιάζει το τραγούδι: «Μαύρα ρούχα, μακρυά μαλλιά», που είναι αφιερωμένο στον Ιερέα επ´ευκαιρία της Εβδομάδος των ιερατικών κλίσεων.

 ΠΟΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ;

Η  ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ

–Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΗΝ

ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ  ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΣ–

ΑΠΟ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟΥ

ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ

Ή

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΗΣ ΠΡΕΠΟΥΣΑΣ ΣΕ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΙΜΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ;

Του

Κυριάκου Κυριαζόπουλου

καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Α.Π.Θ.

Ερώτηση: Με δεδομένο ότι, μετά τη λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» της Κρήτης, ένας Μητροπολίτης από τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν σε αυτήν, αν υποτεθεί ότι έχει ορθόδοξο φρόνημα, αλλά, συμβιβαζόμενος με τις «συνοδικές» αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου της Κρήτης, μνημονεύει την προϊσταμένη του αρχή (π.χ. με δεδομένο ότι ένας Μητροπολίτης από τις λεγόμενες Νέες Χώρες της Βόρειας Ελλάδος, αν υποτεθεί ότι έχει ορθόδοξο φρόνημα, αλλά μνημονεύει τις προϊσταμένες του αρχές, ήτοι τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος), αν ένας υφιστάμενός του, ιερομόναχος ή ιερέας, παύσει το μνημόσυνο του εν λόγω Μητροπολίτη, τότε ο     ιερομόναχος ή ο ιερέας διαπράττει το εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα του σχίσματος ή όχι;

Απάντηση:  Σαφώς όχι, για τους εξής λόγους:

 

 

   1 – Οι κανόνες που είναι συναφείς με το συγκεκριμένο ζήτημα είναι οι Κανόνες 13, 14 και 15 της Πρωτοδευτέρας (ή ΑΒ) Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

   Ο Κανόνας 13 της ΑΒ Συνόδου ορίζει: «Αφού ο παμπόνηρος έριξε  στην Εκκλησία του Χριστού τους σπόρους των αιρετικών ζιζανίων και τους βλέπει να κόβονται σύρριζα με το μαχαίρι του Πνεύματος, μεταχειρίστηκε άλλη μέθοδο προσπαθώντας να διαιρέσει το Σώμα του Χριστού με τη μανία των σχισματικών. Η Αγία Σύνοδος, όμως, αναχαιτίζοντας ολοκληρωτικά και αυτήν την επιβουλή του, όρισε από εδώ και στο εξής, αν κάποιος πρεσβύτερος ή διάκονος τολμήσει, επειδή τάχα έχει κατηγορήσει τον επίσκοπό του για κάποια εγκλήματα, να απομακρυνθεί από την κοινωνία του πριν από τη συνοδική απόφαση και εξέταση και την αμετάκλητη καταδίκη του, και δεν αναφέρει το όνομά του στις ιερές ευχές των λειτουργιών σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, αυτός να υπόκειται σε καθαίρεση και να στερείται από κάθε ιερατική τιμή. Διότι αυτός που είναι ταγμένος στην τάξη του πρεσβυτέρου και που αρπάζει την κρίση των μητροπολιτών και που καταδικάζει, όσο εξαρτάται από αυτόν, ο ίδιος πριν από την κρίση τον πατέρα του και επίσκοπο, αυτός δεν είναι άξιος ούτε για την τιμή ή την ονομασία του πρεσβυτέρου. Και όσοι τον ακολουθούν, αν είναι κάποιοι από τους ιερωμένους, να χάνουν και αυτοί την δική τους τιμή, και αν είναι μοναχοί ή λαϊκοί, να αφορίζονται πλήρως της Εκκλησίας, μέχρι που να απορρίψουν τη σχέση τους με τους σχισματικούς και να επιστρέψουν στον επίσκοπό τους».